عوارض چندقلویی

بارداری چندقلویی چه عوارضی دارد؟

از بین همه‌ی انواع بارداری‌های چندقلویی، بارداری دوقلویی دارای کمترین مشکلات و عوارض است. هر جنین اضافه باعث افزایش عوارض بارداری می‌شود. توجه کنید که بسیاری از بارداری‌های چندقلویی کاملاً سلامت به پایان می‌رسند.

عوارض شایع چند قلویی عبارتند از:

زایمان زودرس

زایمان زودرس به زایمان قبل از 37 هفته‌ی کامل بارداری گفته می‌شود. طول مدت بارداری به ازای هر جنین اضافه کوتاه‌تر می‌شود. به طور متوسط بارداری تک‌قلویی تا 39 هفته، دوقلویی تا 36 هفته، سه‌قلویی تا 32 هفته، چهارقلویی تا 30 هفته و پنج‌قلویی تا 29 هفته طول می‌کشد. تقریباً 60 درصد بارداری‌های دوقلویی کاملاً رسیده به دنیا می‌آیند، در حالی که 90 درصد بارداری‌های سه‌قلویی زایمان زودرس دارند. در بیشتر مواقع زایمان زودرس در نتیجه‌ی پاره شدن زودرس پرده‌های جنین اتفاق می‌افتد.

وزن کم هنگام تولد

وزن کم هنگام تولد (کمتر از 2500 گرم) همیشه با زایمان زودرس مرتبط است. نوزادانی که قبل از هفته‌ی 32 و با وزن کمتر از 1500 گرم متولد می‌شوند، با عوارض نوزادی بیشتری مواجه می‌شوند. این نوزادان در معرض خطر مشکلات بلندمدت مانند عقب‌ماندگی ذهنی، فلج مغزی، مشکلات بینایی و کاهش شنوایی هستند.

محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR)

بارداری‌های چندقلویی نیز مانند بارداری‌های تک‌قلویی تقریباً رشد مشابهی خواهند داشت، اما سرعت رشد در بارداری‌های چندقلویی پس از هفته‌ی 32-30 کاهش پیدا می‌کند. سرعت رشد در بارداری‌های سه‌قلویی پس از هفته‌های 28-27 کاهش پیدا می‌کند و در بارداری‌های چهارقلویی پس از هفته‌ی 26-25 اتفاق می‌افتد. تصور این است که محدودیت رشد داخل رحمی به دلیل عدم توانایی جفت برای مدیریت رشد بیشتر است. در این حالت به ناچار جنین‌ها برای تغذیه رقابت می‌کنند. این مورد در سونوگرافی با تخمین اندازه‌ی جنین‌ها قابل تشخیص است.

پره‌اکلامپسی (مسمومیت بارداری)

احتمال پره‌اکلامپسی در بارداری دوقلویی دو برابر بیشتر از تک‌قلویی است. تقریباً نیمی از بارداری‌های سه‌قلویی با پره‌اکلامپسی همراهند. افزایش تعداد مراقبت‌های بارداری به تشخیص و درمان پره‌اکلامپسی کمک شایانی می‌کند. مراقبت‌های بارداری کافی هم‌چنین احتمال خطر برخی مشکلات مربوط به مادر و جنین‌ها را کاهش می‌دهد.

دیابت بارداری

احتمال دیابت بارداری در بارداری‌های چندقلویی در نتیجه‌ی تعداد جفت، سایز جفت، مقاومت به انسولین و افزایش سطح هورمون‌های جفتی است. جهت پی بردن به میزان ارتباط دیابت بارداری با بارداری‌های چندقلویی تحقیقات بیشتری در دست انجام است.

جداشدن زودرس جفت

احتمال این خطر در بارداری‌های چندقلویی سه برابر است. این اتفاق اغلب در سه‌ماهه‌ی سوم بارداری رخ می‌دهد اما با انجام زایمان طبیعی این خطر بیشتر می‌شود.

مرگ نوزاد یا از دست دادن بارداری

مرگ داخل رحمی جنین نادر است. در این مواقع پزشک راجع به جنین‌های دیگر تصمیم‌گیری می‌کند. اگر بارداری «دی‌کوریونیک» (جنین‌ها در پرده‌های کوریونی جدا از هم) باشد به مداخله نیازی نیست. دوقلوهای ناهمسان همیشه دو کوریون دارند، در حالی که دوقلوهای همسان ممکن است یک یا دو کوریون داشته باشند. اگر بارداری با یک پرده‌ی کوریون همراه باشد، ممکن است توصیه به زایمان شود تا جنین‌های دیگر آسیب نبینند. در این وضعیت، انتخاب بین داشتن نوزاد نارس و یا صبر کردن و بروز سایر مشکلات احتمالی درون رحم دشوار است.

سزارین

بارداری چندقلویی به معنای قطعی انجام سزارین نیست، اما توصیه معمول در بارداری بیشتر از سه‌قلویی سزارین است. دوقلوها اغلب از طریق زایمان طبیعی به دنیا می‌آیند.