لتروزول و کمک به باردار شدن زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

طبق نتایج آخرین تحقیقات، داروی لتروزول در مقایسه با داروی رایج درمان ناباروری، منجر به افزایشِ بیشترِ نرخ بارداری در زنانِ مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) می‌شود.

پنج تا ده درصد زنان در سنین باروری به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک مبتلا می‌شوند. این بیماری رایج‌ترین علت ناباروری در زنان می‌باشد. سطح هورمون آندروژن در زنانِ مبتلا بیش از حدِ طبیعی است. پریود در آن‌ها بی‌نظم بوده و در تخمدان‌هایشان کیست‌های کوچک تولید می‌شود. این افراد برای باردار شدن مشکلاتی خواهند داشت.

کلومیفن‌سیترات‌‌ ـ‌داروی محرک تخمک‌گذاری‌‌‌ـ‌‌دهه‌هاست که به عنوان ‌درمانِ استاندارد ناباروری به کار می‌رود. کلومیفن عوارض خاص خود را دارد. نرخ موفقیت این دارو در یک زایمان موفق، ۲۲ درصد در شش چرخه‌ی درمانی می‌باشد. نرخ بارداریِ چندقلوییِ این دارو در مقایسه با لقاح طبیعی بسیار بالا می‌باشد. گُرگرفتگی و تغییرات خلقی نیز از دیگر عوارض این دارو می‌باشد. لتروزول رده‌ای از داروها می‌باشد که تولید استروژن را مهار می‌کند.

برای مقایسه‌ی این دو دارو، محققین از ۷۵۰ زن نابارورِ مبتلا به تخمدان پلی‌کیستیک که بین ۱۸ تا ۴۰ سال سن داشتند و خواستارِ باردار شدن بودند، استفاده کردند. این زنان برای پنج چرخه به طور تصادفی تحت درمان با کلومیفن یا لتروزول قرار گرفتند. در هر چرخه‌ی مصرف، دوز دارو افزایش یافت. نتایج مطالعه چنین گزارش شده است:

• نرخ بالاتر زایمان موفق (۲۷.۵ درصد) در مصرف‌کنندگان لتروزول به نسبت مصرف‌کننده‌های کلومیفن (۱۹.۱ درصد)
• بالاتر بودن نرخ تخمک‌گذاریِ مصرف‌کنندگان لتروزول در ملاقات‌های پزشکی هر ماه
• کمتر بودن بارداری‌هایِ چندقلویی در مصرف‌کنندگان لتروزول (۳.۹ درصد به نسبت ۶.۹درصد در مصرف‌کنندگان کلومیفن)
• مشاهده‌ی گُرگرفتگی در مصرف‌کننده‌های کلومیفن و خستگی و سرگیجه در مصرف‌کنندگان لتروزول
• میزانِ نقایص مادرزادی برای دو دارو تقریباً یکسان بود (در مقایسه با نتایج سایر مطالعات که در آن‌ها زنان بدون درمان باردار شده بودند)

در نهایت باید عنوان کرد که همچنان به تحقیقات گسترده‌تری روی تعداد بیشتری نوزاد، برای بررسی بی‌خطر بودن لتروزول نیاز است.