سرطان سینه

پستان شامل غدد لنفاوی، لوبول ها و مجاری است. سرطان سینه سرطانی است که در سلول های پستان شکل می گیرد.

سرطان پستان شایع ترین سرطان تهاجمی در زنان و دومین علت اصلی مرگ و میر در اثر سرطان در زنان پس از سرطان ریه است. سرطان سینه هم در آقایان و هم در خانم ها می تواند رخ دهد، اما در خانم ها به مراتب شایع تر است.

حمایت قابل توجه در زمینه آگاهی برای سرطان پستان، پیشرفت در زمینه غربالگری، تشخیص و درمان سرطان سینه، میزان بقا را به طرز چشمگیری افزایش داده است و تعداد مرگ و میرهای مرتبط با این بیماری به طور پیوسته رو به کاهش است، که بیشتر به دلیل عواملی مانند تشخیص زودرس و آگاهی بهتر از این بیماری است.

علائم سرطان سینه:

سرطان پستان نیز مانند بسیاری از بیماری های دیگر با علائمی همراه است. در ادامه به شایع ترین علائم سرطان سینه  اشاره می کنیم:

-وجود توده یا ضخیم شدن پستان که با بافت اطراف آن تفاوت دارد از شایع ترین علائم سرطان سینه می باشد؛

- درد در زیر بغل یا پستان که با چرخه ماهانه تغییر نمی کند؛

- خروج ترشح از نوک پستان، که اغلب حاوی خون است؛

-تغییر در اندازه، شکل یا ظاهر پستان؛

-وارونگی در نوک پستان که به تازگی اتفاق افتاده باشد؛

-لایه لایه شدن، پوسته پوسته شدن، برجستگی پستان یا پوسته پوسته شدن هاله و نوک پستان؛ 

-قرمزی یا گودشدگی پوست پستان شبیه به پوست پرتقال.

بیشتر توده های پستان سرطانی نیستند. با این وجود، خانم ها در صورت مشاهده توده در پستان، باید برای معاینه پستان به پزشک مراجعه کنند.

مراحل سرطان سینه:

پزشک با توجه به اندازه تومور پستان و همچنین گسترش آن در غدد لنفاوی یا سایر نقاط بدن، سرطان را مرحله بندی می کند.

روش های مختلفی برای درجه بندی سرطان سینه وجود دارد. یک روش مرحله بندی، شماره گذاری از ۰ تا ۴  با زیر دسته در هر مرحله است. توضیحات مربوط به چهار مرحله اصلی در ادامه ذکر شده است، اگرچه زیر دسته یک سرطان ممکن است به سایر خصوصیات اختصاصی تومور سینه مانند وضعیت گیرنده HER2 نیز بستگی داشته باشد.

مرحله 0: این مرحله با عنوان ductal carcinoma in situ (DCIS) شناخته می شود که در آن، سلول های سرطانی محدود به درون مجاری هستند و به بافت های اطراف حمله نمی کنند.

مرحله 1: در این مرحله، اندازه تومور سینه تا 2 سانتی متر می باشد، هیچ گره لنفاوی را تحت تأثیر قرار نداده است و یا گروه های کوچکی از سلول های سرطانی در غدد لنفاوی وجود دارد.

مرحله 2: تومور سینه در این مرحله 2 سانتیمتر است و شروع به گسترش به گره های مجاور می کند و یا بین 2 تا 5 سانتی متر بوده و به غدد لنفاوی گسترش نیافته است.

مرحله 3: تومور سینه تا 5 سانتیمتر طول دارد و در چندین غدد لنفاوی گسترش یافته است یا تومور بزرگتر از 5 سانتی متر است و در تعداد کمی از غده لنفاوی گسترش یافته است.

مرحله 4: در این مرحله سرطان به اندام های دوردست که اغلب استخوان ها، کبد ، مغز یا ریه ها هستند، گسترش یافته است.

علل سرطان سینه:

بعد از بلوغ، پستان یک زن شامل چربی، بافت همبند و هزاران لوبول می گردد. همچنین غدد ریزی در پستان وجود دارد که شیر را برای شیردهی تولید می کنند و لوله های نازکی که همان مجاری پستان هستند، شیر را به سمت نوک پستان منتقل می کنند.

سرطان پستان هنگامی رخ می دهد که برخی از سلول های پستان شروع به رشد غیر طبیعی می کنند. این سلول ها با سرعت بیشتری نسبت به سلول های سالم تقسیم می شوند، در نقطه معمول چرخه زندگی خود نمی میرند و روی هم انباشته شده و یک گره یا توده را تشکیل می دهند. سلول های پستان ممکن است از طریق پستان به گره های لنفاوی یا سایر قسمت های بدن گسترش یابد (متاستاز).

سرطان پستان اغلب با سلول های مجاری تولید شیر شروع می شود (سرطان مهاجم مجرای شیری یا invasive ductal carcinoma). همچنین سرطان سینه ممکن است در بافت غده ای به نام لوبول ها (سرطان مهاجم لوبولار یا invasive lobular carcinoma) و یا سایر سلول ها یا بافت درون پستان نیز شروع شود.

طبق مطالعات صورت گرفته مشخص شده است که عوامل هورمونی، سبک زندگی و عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهند. اما هنوز مشخص نیست که چرا برخی از افراد که هیچ عامل خطری ندارند مبتلا به سرطان می شوند، اما سایر افراد با وجود دارا بودن فاکتورهای خطر هرگز دچار سرطان نمی شوند. به نظر می رسد که سرطان پستان در اثر فعل و انفعالات پیچیده در آرایش ژنتیکی یا در نتیجه عوامل محیطی ایجاد شود.

سرطان پستان وراثتی (ارثی):

به نظر پزشکان حدود 5 تا 10 درصد از سرطان های پستان با جهش های ژن منتقل شده از نسل های یک خانواده مرتبط هستند.

تعدادی از ژن های جهش یافته ارثی که می توانند احتمال ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهند، شناسایی شده اند. مشهورترین آن ها، ژن سرطان پستان 1 (BRCA1) و ژن سرطان پستان 2 (BRCA2) است که هر دو خطر ابتلا به سرطان پستان و تخمدان را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند.

اگر سابقه خانوادگی قوی در مورد سرطان پستان یا سرطان های دیگر دارید، پزشک تان ممکن است یک آزمایش خون برای کمک به شناسایی جهش های خاصی در ژن BRCA یا ژن های دیگری که از طریق خانواده منتقل می شوند را درخواست کند.

توجه داشته باشید که از پزشک تان بخواهید شما را به یک مشاور ژنتیک ارجاع دهد (فردی که می تواند تاریخچه سلامت خانواده شما را بررسی کند). یک مشاور ژنتیک همچنین می تواند در مورد مزایا، خطرات و محدودیت های آزمایش ژنتیک صحبت کند و شما را در تصمیم گیری راهنمایی کند.

عوامل خطر سرطان پستان:

علت دقیق سرطان پستان هنوز ناشناخته است، اما برخی عوامل، خطر ابتلا به آن را بیشتر می کنند. عوامل خطر سرطان سینه شامل تمام عواملی هستند که باعث می شوند فردی به سرطان پستان مبتلا شود. اما داشتن یک یا حتی چندین عامل خطر سرطان پستان لزوماً به معنای ابتلا به سرطان پستان نیست. بسیاری از زنانی که به سرطان سینه مبتلا می شوند هیچ عامل خطر شناخته شده ای جز زن بودن را ندارند.

عواملی که با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان همراه هستند عبارتند از:

-زن بودن: زنان بسیار بیشتر از مردان در معرض سرطان پستان هستند.

-افزایش سن: خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن افزایش می یابد. در 20 سالگی، احتمال ابتلا به سرطان پستان در دهه آینده 06/0درصد است و تا سن 70 سالگی، این رقم به 84/3 درصد می رسد.

-سابقه شخصی در مورد مشکلات پستان: در صورت انجام بیوپسی پستان که کارسینوما لوبولار درجا (LCIS) یا هیپرپلازی آتیپیک پستان را مشخص کرده است، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پستان وجود دارد.

-سابقه شخصی سرطان پستان: در صورت ابتلا به سرطان پستان در یک سینه، خطر ابتلا به سرطان در سینه دیگر افزایش می یابد. همچنین زنانی که قبلاً سرطان سینه داشته اند، بیشتر از کسانی که سابقه بیماری ندارند، دچار آن می شوند.

-سابقه خانوادگی سرطان پستان: اگر در خانواده ای مادر، خواهر یا دختر به خصوص در سنین جوانی به سرطان پستان مبتلا شده باشند، خطر ابتلا به سرطان پستان افزایش می یابد. اما هنوز اکثر افرادی که به سرطان پستان مبتلا می شوند، سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند.

-جهش ها ژنتیکی ارثی که خطر سرطان را افزایش می دهند (ژنتیک): برخی جهش های ژنی که خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند، می توانند از والدین به فرزند منتقل شوند. شناخته شده ترین جهش های ژنی شامل BRCA1 و BRCA2 می باشند. این ژن ها می توانند خطر ابتلا به سرطان پستان و سایر سرطان ها بخصوص تخمدان را تا حد زیادی افزایش دهند، اما ابتلا به این سرطان ها را حتمی نمی کنند.

جهش در ژن TP53 همچنین با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان ارتباط دارد.

افرادی که سابقه سرطان پستان، تخمدان، لوله رحمی یا سرطان صفاقی دارند، باید با پزشک خود در مورد انجام آزمایش ژنتیک مشورت کنند.

-قرار گرفتن در معرض اشعه: اگر در دوران کودکی یا بزرگسالی تحت پرتودرمانی در قسمت قفسه سینه قرار گرفتید، خطر ابتلا به سرطان پستان افزایش می یابد.

-چاقی: چاق بودن خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد. در خانم هایی که اضافه وزن دارند یا بعد از یائسگی دچار چاقی می شوند نیز احتمالاً به دلیل افزایش سطح هورمون استروژن احتمال بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه وجود دارد.

-بافت متراکم پستان: به نظر می رسد خانم هایی که سینه های متراکم تری دارند، بیشتر به سرطان پستان مبتلا شوند.

-شروع عادت ماهانه در سنین پایین: شروع عادت ماهانه قبل از 12 سالگی خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد.

-یائسگی در سنین بالاتر آغاز شود: اگر یائسگی در سنین بالاتر رخ دهد، احتمال سرطان سینه بیشتر خواهد شد.

به نظر می رسد قرار گرفتن در معرض طولانی مدت با هورمون استروژن (سن باروری) خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد.

-داشتن اولین بارداری و زایمان در سنین بالاتر: زنانی که فرزند اول خود را بعد از 30 سالگی به دنیا می آورند، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند.

-نداشتن سابقه بارداری یا شیردهی: زنانی که هرگز باردار نشده اند، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه نسبت به زنانی که یک یا چند بارداری داشته اند، دارند. همچنین تغذیه با شیر مادر بیش از 1 سال، خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش می دهد. این مسآله احتمالاً ناشی از افت هورمون استروژن است که به دنبال بارداری و شیردهی ایجاد می شود. 

-هورمون درمانی: طبق گزارش موسسه ملی سرطان (NCI)، مطالعات نشان داده است که داروهای ضد بارداری خوراکی ممکن است کمی خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند. در زنانی که از داروهای هورمونی که ترکیبی از استروژن و پروژسترون می باشند برای درمان علائم و نشانه های یائسگی استفاده می کنند، خطر ابتلا به سرطان سینه افزایش می یابد و با متوقف کردن مصرف این داروها، خطر سرطان پستان کاهش می یابد.

-نوشیدن الکل: نوشیدن الکل، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد. طبق تحقیقات NCI، زنانی كه الكل مصرف می كنند در مقایسه با زنانی كه الکل نمی نوشند، خطر بیشتری برای سرطان سینه دارند. کسانی که مشروبات الکلی در حد متوسط و سنگین مصرف می کنند، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه نسبت به کسانی که میزان الکل کمتری مصرف می کنند، دارند.

انواع سرطان سینه:

سرطان پستان دارای انواع مختلفی می باشد، از جمله:

Ductal carcinoma- یا سرطان مجرا: این نوع سرطان در مجاری شیری شروع می شود و رایج ترین نوع سرطان پستان است.

Lobular carcinoma- یا سرطان لوبولار: این سرطان در لوبول ها شروع می شود.

-سرطان مهاجم پستان هنگامی رخ می دهد که سلول های سرطانی از داخل لوبول ها یا مجاری خارج شده و به بافت اطراف حمله می کنند. این نوع سرطان احتمال گسترش به سایر قسمت های بدن را افزایش می دهد.

-سرطان غیر مهاجم پستان (غیرتهاجمی) هنگامی ایجاد می شود که سرطان در محل مبدا خود باقی بماند و گسترش نیابد. با این حال، این سلول ها گاهی اوقات می توانند به سمت مهاجمی شدن سرطان پستان پیشرفت کنند.

تشخیص سرطان سینه:

پزشک غالباً سرطان پستان را در نتیجه غربالگری های روتین یا بر اساس علائمی که خانم شناسایی کرده است، تشخیص می دهد. 

چندین آزمایش و روش تشخیصی وجود دارد که به تأیید تشخیص کمک می کند، ازجمله:

-معاینه پستان: پزشک سینه ها را از نظر وجود توده و علائم دیگر بررسی می کند.

-تست های تصویربرداری: چندین تست تصویربرداری وجود دارد که می تواند به تشخیص سرطان پستان کمک کند که شامل موارد زیر می باشد:

ماموگرافی: این تست نوعی اشعه ایکس است که پزشکان معمولاً هنگام غربالگری اولیه سرطان سینه از آن استفاده می کنند. ماموگرافی تصاویری تولید می کند که به پزشک کمک می کند وجود هرگونه توده یا ناهنجاری را تشخیص دهد.

پزشک معمولاً با آزمایشات بیشتر، نتایج مشکوک را دنبال می کند. با این حال، گاهی اوقات ماموگرافی منطقه مشکوکی که نتوان به قطعیت در آن تشخیص سرطان داد را نشان می دهد.

سونوگرافی: این نوع اسکن از امواج صوتی استفاده می کند تا به پزشک کمک کند بین توده جامد و یک کیست پر از مایع تمایز قائل شود.

MRI: تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) تصاویر مختلفی از پستان می دهد تا به پزشک در شناسایی سرطان یا ناهنجاری های دیگر کمک کند. پزشک ممکن است MRI را به عنوان پیگیری ماموگرافی یا سونوگرافی توصیه کند. گاهی اوقات پزشکان از این روش به عنوان یک ابزار غربالگری برای افرادی که در معرض خطر بیشتری برای سرطان سینه هستند، استفاده می کنند.

-بیوپسی پستان: در بیوپسی، پزشک نمونه ای از بافت را استخراج می کند و آن را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد.

در بیوپسی مشخص می شود که سلول های استخراج شده سرطانی هستند یا خیر. در صورت وجود سرطان، بیوپسی نشان می دهد که کدام نوع از سرطان ایجاد شده است، به طور مثال سرطان به هورمون حساس است یا نه. همچنین پزشک اقدامات تشخيصی و مرحله (درجه) سرطان را بر اساس معیارهای زیر مشخص می کند:

-اندازه تومور پستان؛

-میزان انتشار؛

-تهاجمی یا غیر تهاجمی بودن.

تشخیص مرحله بندی سرطان نمایی از شانس بهبودی فرد و انتخاب روند درمانی ایده آل را ارائه می دهد.

درمان سرطان سینه:

درمان سرطان سینه به عوامل مختلفی از جمله نوع و مرحله سرطان، حساسیت فرد به هورمون ها، سن، سلامت عمومی و تمایلات فردی بستگی دارد. گزینه های اصلی درمان سرطان پستان شامل موارد زیر است:

-پرتو درمانی؛

-عمل جراحی؛

- درمان بیولوژیکی یا دارو درمانی هدفمند؛

-هورمون درمانی؛

-شیمی درمانی.

-عمل جراحی: در صورت لزوم به عمل جراحی، نوع آن به تشخیص و ترجیحات فردی بستگی دارد. انواع جراحی شامل موارد زیر است:

• Lumpectomy: این نوع جراحی شامل برداشتن تومور و مقدار کمی از بافت سالم اطراف آن است. لامپکتومی می تواند به جلوگیری از شیوع سرطان کمک کند. اگر تومور سینه كوچك و از بافت اطراف آن جدا باشد، ممكن است گزینه خوبی باشد.

• Mastectomy: ماستکتومی ساده شامل برداشتن لوبول ها، مجاری، بافت چربی، نوک پستان، هاله پستان و قسمت هایی از پوست است. در برخی از انواع آن، جراح غدد لنفاوی و عضله دیواره قفسه سینه را نیز برمی دارد.

• بیوپسی گره sentinel: اگر سرطان پستان به گره های لنفاوی sentinel برسد (اولین گره هایی هستند که سرطان سینه در آن گسترش می یابد) می تواند از طریق سیستم لنفاوی به سایر نقاط بدن گسترش یابد. اگر پزشک سرطان را در گره های sentinel تشخیص ندهد، معمولاً برداشتن گره های باقی مانده ضروری نیست.

• برداشتن گره لنفاوی زیر بغل: اگر پزشک سلولهای سرطانی را در گره های sentinel پیدا کند، ممکن است توصیه کند چندین گره لنفاوی در زیر بغل نیز برداشته شود. این مساله می تواند از شیوع سرطان جلوگیری کند.

• بازسازی: پس از ماستکتومی، جراح ممکن است پستان را بازسازی کند تا طبیعی تر به نظر برسد. این امر می تواند به فرد برای مقابله با اثرات روانی برداشتن پستان کمک کند. جراح می تواند همزمان با انجام ماستکتومی یا در نوبت های بعدی، پستان را بازسازی کند و ممکن است از ایمپلنت پستان یا بافت قسمت دیگری از بدن برای بازسازی استفاده کند.

-پرتو درمانی: فرد ممکن است حدود یک ماه پس از عمل جراحی تحت پرتودرمانی قرار بگیرد. پرتودرمانی شامل هدف قرار دادن تومور سینه با دوزهای کنترل شده اشعه است که سلول های سرطانی باقی مانده را از بین می برد.

-شیمی درمانی: در صورت وجود خطر زیاد عود یا انتشار سرطان، پزشک ممکن است داروهای شیمی درمانی سیتوتوکسیک را برای از بین بردن سلول های سرطانی تجویز کند. هنگامی که شیمی درمانی فرد بعد از عمل جراحی انجام می شود، پزشکان آن را شیمی درمانی کمکی می نامند. برخی اوقات، پزشک ممکن است قبل از عمل جراحی، شیمی درمانی را برای کوچک کردن تومور سینه و برداشتن آسان تر آن انتخاب کند. پزشکان این نوع شیمی درمانی را کمکی جدید می نامند.

-درمان بلاک کردن هورمون: پزشکان برای جلوگیری از بازگشت سرطان های پستان حساس به هورمون، از درمان بلاک کردن هورمون استفاده می کنند. از هورمون درمانی ممکن است برای درمان سرطان های گیرنده استروژن (ER) مثبت و گیرنده پروژسترون (PR) مثبت استفاده شود. معمولاً پس از عمل جراحی، درمان بلاک کننده هورمون را انجام می گیرد اما گاهی ممکن است قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور سینه نیز از این درمان استفاده شود.

درمان بلاک کردن هورمون ممکن است تنها گزینه برای افرادی باشد که کاندید مناسبی برای جراحی، شیمی درمانی یا رادیوتراپی نیستند. پزشکان ممکن است توصیه کنند که فرد 5 تا 10 سال بعد از عمل، هورمون درمانی داشته باشد. با این حال، این درمان روی سرطان هایی که به هورمون ها حساس نیستند نیز تأثیر خواهد گذاشت.

نمونه هایی از داروهای بلاک کننده هورمون شامل موارد زیر است:

- تاموکسیفن

- مهار کننده های آروماتاز

- قطع یا سرکوب هورمون های تخمدان

- گوسرلین، یک داروی آگونیست آزادکننده هورمون لوتئین کننده (LH) که تخمدان ها را سرکوب می کند.

لازم به ذکر است که درمان هورمونی ممکن است روی باروری تأثیر بگذارد.

-درمان بیولوژیکی: درمان بیولوژیکی یا دارو درمانی هدفمند شامل استفاده از داروهایی است که به صورت هدفمند می توانند انواع خاصی از سرطان پستان را از بین ببرند.

درمان سرطان پستان و سایر سرطان ها می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد. هنگام تصمیم گیری در مورد یک درمان، پزشک باید در مورد خطرات احتمالی روش درمانی با فرد صحبت کند و به دنبال راه هایی برای به حداقل رساندن عوارض جانبی درمان باشد.

میزان بقای فرد مبتلا به سرطان سینه:

میزان بقای فرد به مرحله سرطان سینه بستگی دارد. تشخیص و درمان زودهنگام معمولاً منجر به افزایش میزان بقا می شود.

مطابق ACS، شخصی که در مرحله 0 یا مرحله 1 سرطان پستان، اقدام به معالجه و درمان می کند، 99 درصد احتمال زنده ماندن حداقل برای 5 سال پس از تشخیص را، در مقایسه با زنانی که سرطان ندارند، دارد. در صورتی که اگر سرطان پستان به مرحله 4 برسد، احتمال زنده ماندن تا 5 سال آینده در حدود 27٪ کاهش می یابد.

بررسی های منظم و غربالگری می تواند به تشخیص زودهنگام علائم سرطان پستان کمک کند. 

غربالگری منظم

کالج رادیولوژیستان آمریکا، غربالگری سالانه را برای زنان بالای 40 سال که در معرض خطر متوسط قرار دارند، توصیه می کند.

چندین دستورالعمل مختلف وجود دارد که زنان باید چند بار غربالگری سرطان پستان را انجام دهند.

کالج پزشکان آمریکایی (ACP) توصیه می کند که زنان 49-40 ساله با خطر متوسط سرطان سینه باید در مورد مزایا و خطرات غربالگری منظم با پزشک صحبت کنند. در سنین بین 50 تا 74 سال، زنانی که خطر متوسط دارند باید هر 2 سال یک بار غربالگری انجام دهند. پس از سن 75 سال، پزشکان غربالگری را فقط برای خانم هایی که امید به زندگی10 سال یا بیشتر دارند، توصیه می کنند.

ACS نشان می دهد كه زنان بالای 40 سال در معرض خطر متوسط می توانند غربالگری ها را سالانه انجام دهند و کسانی که الزامی ندارند می توانند از سن 45 تا 55 سالگی، غربالگری سالانه را آغاز کنند. 

با وجود توصیه های مختلف، اکثر متخصصان موافق هستند که زنان بالای 40 سال باید در مورد غربالگری سرطان پستان با پزشک خود صحبت کنند.

پیشگیری از سرطان سینه:

هیچ راهی برای جلوگیری از سرطان پستان وجود ندارد. با این حال، برخی تصمیمات در مورد شیوه زندگی می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان و همچنین انواع دیگر سرطان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

• کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه برای زنان با خطر متوسط:

ایجاد برخی تغییرات در زندگی روزمره ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان کمک کند:

-درمورد شروع آزمایشات و معاینات غربالگری سرطان سینه مانند انجام معاینات بالینی پستان و ماموگرافی و همچنین فواید و خطرات غربالگری با پزشک خود مشورت کنید. با کمک پزشک، می توانید تصمیم بگیرید که کدام استراتژی غربالگری سرطان پستان برای شما مناسب است.

-انجام معاینه پستان و خودآزمایی را جدی بگیرید. اغلب اوقات زنان در هنگام خودآزمایی سینه، با معاینه پستان از وضعیت پستان خود اگاهی می یابند و با سینه خود آشنا می شوند. بنابراین هر گاه متوجه تغییر جدیدی مانند توده یا علائم غیرمعمول دیگری در سینه هایتان شدید، سریعا با پزشک خود صحبت کنید. آگاهی از پستان نمی تواند از بروز سرطان سینه جلوگیری کند، اما ممکن است به شما کمک کند تغییرات طبیعی سینه هایتان را بشناسید و در نتیجه علائم سرطان پستان و نشانه های غیرمعمول را هرچه زودتر تشخیص دهید.

-الکل ننوشید. در صورت تمایل به نوشیدن، میزان الکل مصرفی تان را به کمتر از یک نوشیدنی در روز محدود کنید.

-بیشتر روزهای هفته را ورزش کنید. در بیشتر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه ورزش انجام دهید. اگر اخیراً ورزش نداشته اید، با اجازه پزشک تان به آرامی آن را به برنامه روزانه تان اضافه کنید.

-انجام هورمون درمانی پس از یائسگی را محدود کنید. هورمون درمانی ترکیبی ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. در مورد فواید و خطرات هورمون درمانی با پزشک خود صحبت کنید. برخی از خانم ها در دوران یائسگی علائم و نشانه های آزار دهنده ای را تجربه می کنند و برای این خانم ها افزایش ریسک سرطان سینه به منظور تسکین علائم یائسگی قابل قبول است. برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان، از کمترین میزان هورمون درمانی و در کمترین زمان استفاده کنید.

-وزن سالم خود را حفظ کنید. اگر وزن شما طبیعی است، برای حفظ آن تلاش کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، برای انجام این کار از پزشک خود در مورد راهکارهای سالم سوال کنید. هر روز مقدار کالری که می خورید را کاهش دهید و به آرامی میزان ورزش را افزایش دهید.

-یک رژیم غذایی سالم را انتخاب کنید. خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی که در رژیم غذایی خود، میوه و سبزیجات، غلات کامل، حبوبات و آجیل، روغن زیتون فرا بکر و ماهی استفاده می کنند ممکن است کاهش یابد. 

• کاهش خطر سرطان پستان برای زنان با ریسک بالا:

اگر پزشک تاریخچه خانوادگی شما را ارزیابی کرده و تشخیص داده است که شما فاکتورهای دیگری مانند وضعیت پیش سرطانی پستان دارید و احتمال ابتلا به سرطان پستان در شما زیاد است، ممکن است گزینه هایی برای کاهش خطر پیشنهاد کند، مانند:

-داروهای پیشگیرانه (شیمی درمانی): داروهای بلاک کننده استروژن، مانند تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن و مهار کننده های آروماتاز، خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنان با خطر بالای این بیماری کاهش می دهند. این داروها ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند، بنابراین پزشکان این داروها را برای زنانی که خطر بسیار بالایی از سرطان پستان دارند، پیشنهاد می کنند. در مورد فواید و خطرات آن با پزشک خود صحبت کنید.

-جراحی پیشگیرانه: در زنان با ریسک خیلی بالای سرطان پستان، پزشک ممکن است طی جراحی، پستان سالم را بردارد (پروفیلاکسی ماستکتومی)، همچنین ممکن است تصمیم بگیرد که تخمدان های سالم را نیز خارج کند (اووفورکتومی پروفیلاکسی) تا خطر ابتلا به سرطان سینه و سرطان تخمدانکاهش یابد.