مشکلات مربوط به اسپرم

فرآیند تولید اسپرم در بيضه‌ها رخ ‌‌‌‌می‌دهد. اسپرم از آلت تناسلی مرد خارج مي‌شود.غلظت طبیعی اسپرم در محدوده‌ی 15 میلیون تا بیش از 200 میلیون اسپرم در هر میلی‌لیتر مایع منی قرار دارد (برخی منابع نیز محدوده‌ی طبیعی برای تعداد اسپرم را 40 میلیون تا 300 میلیون اسپرم در هر میلی‌لیتر اعلام کرده‌اند). در صورتی که مرد کمتر از 15 میلیون اسپرم (طبق برخی منابع کمتر از 10 میلیون اسپرم) در هر میلی‌لیتر مایع منی یا کمتر از 39 میلیون اسپرم در هر بار انزال داشته باشد، اصطلاح "شمارش کم اسپرم" را برای وی به کار می‌برند. با کاهش تعداد اسپرم احتمال باروری کاهش می‌یابد.

‌تعداد كم یا فقدان اسپرم (آزواسپرم) در نتیجه‌ی مشکلات مختلف رخ می‌دهد. تعدادی از این مشکلات عبارتند از:

ماندن بیضه‌ها در شکم و وارد نشدن به کیسه‌‌های بیضه
نقایص ژنتیکی مانند سندرم کالمن(Kallmann syndrome)
مشکلات سلامت از جمله دیابت، عفونت کلیوی و کبدی، برونشیت یا سینوزیت مزمن
عفونت‌‌های پیشین از جمله اوریون (اوریون با خطر عفونت بیضه دوطرفه (10 درصد) و یک‌طرفه (30 درصد) همراه می‌باشد)، التهاب پروستات، کلامیدیا، گنوره، سیفلیس و هرپس
جراحت یا سابقه‌ی جراحی‌‌ بیضه یا ناحیه‌ی کشاله‌ی ران (در جراحی ترمیمی هرنی (فتق) سه تا 17 درصد خطر آسیب به وازودفران وجود دارد).

نکته‌ی قابل ذکر دیگر آن است که نقایص دستگاه ایمنی می‌تواند منجر به حساس شدن این دستگاه نسبت به اسپرم‌‌های خود فرد شده و آنتی‌‌بادی علیه اسپرم در بدن تولید نماید که این آنتی‌بادی می‌تواند سبب به هم چسبیدن و کاهش میزان حرکت اسپرم‌ها گردد. ازسوی دیگر اتساع عروق خونی در بیضه‌ها، افزایش میزان جریان خون و دمای بدن نیز می‌تواند بر شکل اسپرم‌ها تأثیر گذارد و شکل آن‌ها را از حالت طبیعی خارج کند.

عوامل زیادی در باروری نقش دارند و تعداد اسپرم‌‌‌های مرد تنها یکی از این عوامل می‌باشد. برخی مردان با تعداد کم اسپرم بچه‌دار شده‌اند و برخی با وجود تعداد اسپرم‌‌‌های طبیعی موفق به انجام این کار نشده‌اند؛ زیرا در بارداری عوامل دیگری مانند تحرک طبیعی اسپرم‌ها نیز اهمیت زیادی دارد.