بیست و یک ماهگی کودک

کودک نوپا به اندازه‌ی کودکان پیش‌دبستانی و بزرگ‌تر کابوس نمی‌بیند، ولی در صورتی که این اتفاق رخ دهد به سختی مجدداً به خواب می‌رود. او را در آغوش بگیرید یا پشت وی را مالش دهید تا اطمینان خاطر پیدا کند. در این شرایط بردن کودک به تخت‌خواب خودتان عادت بدی را در او ایجاد می‌کند که ترک آن توسط کودک سخت خواهد بود. گاهی چشمان کودک شما ممکن است باز باشد و او حرکت کند، گریه کند یا جیغ بکشد. این اتفاق نادر و وحشتناک است. در عمل شما نمی‌توانید کودک را بیدار کرده یا آرام کنید. بهتر است نگران نباشید، زیرا این اتفاق مضر نیست. کنار او بمانید تا مطمئن باشید که به خودش آسیبی نمی‌رساند. او به زودی دوباره به خواب خواهد رفت.

به علایق و تمایلات کودکتان احترام بگذارید و به او حق انتخاب دهید. در این بازه‌ی سنی کودک فقط درباره‌ی حس مالکیت، چیزهایی یاد خواهد گرفت. در این سن از او توقع به اشتراک گذاشتن چیزی را نداشته باشید. در صورتی که او وسیله‌ای را با کسی سهیم می‌شود، او را تشویق کنید. هنگام بازی کردن اصراری به اشتراک گذاشتن وسایل یا تعیین نوبت استفاده از وسیله را نداشته باشید. انتقاد از رفتار در مواقع ضروری لازم است، ولی دائماً از کودک انتقاد نکنید. کودک در این سن به شدت در لحظه زندگی می‌کند. در این سن کودک یک سری آداب غذا خوردن را آموخته است، ولی اینکه آیا مداوم از این مهارت‌ها استفاده می‌کند، مسئله‌ی دیگری است. ممکن است کودک هنگام غذا خوردن نیز بدخلقی کند. سعی کنید عادت غذایی او را بزرگ نکنید. به او اجازه دهید هنگام صرف غذا هر آن‌چه میل دارد بردارد. او گرسنه نخواهد ماند.

این سن فرصت مناسبی برای آموختن مفهوم زمان به کودکتان است. به عنوان مثال درباره‌ی برنامه‌ی خود با او صحبت کنید و به او یادآوری کنید که در روزهای خاصی از هفته چه اتفاقی می‌افتد. هم‌چنین ممکن است شما شروع به فکر کردن درباره‌ی مسائل هویت جنسی نمایید. به خاطر داشته باشید که عبور از مرزهای جنسیتی سنتی در این سن غیرعادی نیست. در نتیجه بهتر است فشار زیادی به دختر یا پسر کوچکتان وارد نکنید تا دقیقاً همانند یک دختر یا پسر رفتار کند. قواعد و روتین بخش مهمی از روز کودکتان را تشکیل می‌دهند. روتین‌ها باعث بهتر شدن انتقال عادات می‌شوند. برای خوابیدن و غذا خوردن زمان تعیین کنید. مهم است که شما هنگامی که اوضاع برای کودتان خوب پیش نمی‌رود به او احساس آرامش دهید و خودتان نیز خونسرد بمانید و به او نیز کمک کنید تا آرام باشد. به او گوش دهید و در نظر داشته باشید که وقت برای سرزنش کردن و نصیحت زیاد است و در این مرحله مهم نیست که مقصر چه کسی است. برای او بستری پر از آرامش و محبت ایجاد کنید. بوسیدن او نیز کمک زیادی به بهتر شدن اوضاع خواهد کرد.