روابط جنسی حین بارداری

بارداری دورانی است که زوجین در آن تغییرات بسیاری را تجربه می‌کنند. تغییرات جسمی و فیزیکی، اجتماعی و روان‌شناختی، تغییر در نقش‌ها و تبدیل نقش همسری به نقش والدی و سایر تغییراتی که می‌توانند پس از تولد فرزند همچنان پا برجا بمانند. بنابراین بارداری دوره‌ی حساسی است که روابط زوجین را دست‌خوش تغییر می‌کند. یکی از ابعاد مهم این روابط تغییر در رابطه‌ی جنسی فرد و همسر اوست. تعداد زیادی از زوج‌ها ناآگاهانه فعالیت جنسی خود را به تأخیر انداخته و یا تعطیل می‌کنند که می‌تواند تأثیر بسزایی در ایجاد مشکلات زناشویی داشته باشد. آگاهی از آن‌چه در این دوران اتفاق می‌افتد سبب می‌شود فرد بتواند به بهترین نحو این دوره را سپری کند.
در ادامه برخی دغدغه‌های افراد در مورد رابطه‌ی جنسی آورده شده و با ارائه‌ی این توضیحات فرد می‌تواند به طور مناسب با این مسئله برخورد کند:
•    ترس از صدمه و آسیب به جنین و مادر؛
•    تصور گناه بودن رابطه جنسی حین بارداری یا مشاهده‌ی رابطه‌ی جنسی توسط جنین؛
•    استرس ناشی از والد شدن؛
•    تغییر در شکل ظاهری و تصور زشت شدن و اجتناب از رابطه؛
•    شکایات جسمی مانند تهوع، اختلال در خواب و خستگی، حساسیت پستان‌ها و ناحیه‌ی تناسلی، تغییرات هورمونی و اضافه وزن.
تمام عوامل ذکر شده می‌تواند تأثیر منفی بر میل جنسی زوجین (هم مرد و هم زن) در دوران بارداری داشته باشد و تغییرات میل جنسی پدر و یا تغییرات میل جنسی مادر را سبب شود. با این حال تغییرات رابطه جنسی در دوران بارداری بسیار پیچیده است و بسته به رابطه‌ی بین‌فردی، فرهنگی و عوامل مختلف متفاوت است. برخی در دوران بارداری خود را جذاب‌تر احساس کرده و بارداری را بهترین دوران برای رابطه‌ی جنسی می‌دانند و برخی تمایل به برقراری رابطه‌ی جنسی ندارند. با توجه به الگوی پیچیده‌ی تغییرات در رابطه ی جنسی، همه‌ی آن‌ ها می‌توانند طبیعی تلقی شوند، به شرط آن که تغییر در طرفین به صورت هم‌جهت رخ دهد و با توافق طرفین ادامه یابد.
در صورتی که احساس گناه یا خجالت تنها در یک شریک جنسی اتفاق افتد سبب به هم خوردن تعادل و ایجاد مشکل می‌شود، اما اگر تغییرات هر دو نفر در جهت کاهش یا افزایش میل جنسی هم‌سو باشد، مشکلی ایجاد نمی‌کند. بهترین راهکار برای کنار آمدن با مشکلات جنسی دوران بارداری درگیر کردن شوهر در مسائل و وقایع دوران بارداری است که می‌تواند بسیاری از دغدغه‌های جنسی فرد را برطرف کند.
 

تمایل جنسی در بارداری

پس از لقاح اسپرم و تخمک، سلول تخم تشکیل شده و به رحم منتقل می‌شود. مدت حاملگی از اولین روز آخرین قاعدگی 40 هفته است که به 3 تا سه ‌ماهه‌ تقسیم می‌شود.
-    سه ‌ماهه اول بارداری: در این زمان میل جنسی می‌تواند کمتر از حالت طبیعی فرد باشد، تغییرات هورمونی، تهوع و استفراغ، خستگی و خواب‌آلودگی، حساسیت پستان‌ها و ترس از صدمه به جنین. در کل می‌تواند باعث کاهش میل جنسی فرد شود، گاهی هم فرد میل جنسی بیشتری را حس می‌کند و نگرانی پیشگیری از بارداری ندارد.
-    سه ‌ماهه دوم بارداری: در این زمان میل جنسی می‌تواند از حالت طبیعی فرد افزایش یابد، به علت پرخونی واژن و دستگاه تناسلی بسیاری افراد به راحتی به ارگاسم می‌رسند و اوج لذت جنسی را شدیدتر تجربه می‌کنند. بعد از اتمام سه‌ماهه‌ی اول و پایان ویار و حس حرکات جنین، مادر احساس بهتری خواهد داشت و به آسانی برانگیخته می‌شود. ممکن است پدر به دلیل نزدیکی مادر به جنین، حسادت کند یا برخی باورهای خرافی مانند احساس آگاهی جنین از عمل جنسی و گناه‌آلود دانستن آن، میل به رابطه‌ی جنسی نداشته باشد.
-    سه‌ ماهه سوم بارداری: در اواخر این سه‌ماهه میل جنسی باز می‌تواند کاهش یابد. شکم زن بزرگ می‌شود و زن نمی‌تواند به پشت بخوابد، گاه ترس از زایمان زودرس وجود دارد. برخی زنان نگران عدم علاقه‌ی شوهر به ظاهر فیزیکی آن‌ها هستند و می‌ترسند این بی‌علاقگی دائمی باشد.
 

رابطه جنسی، آری یا نه؟

به طور کلی در یک حاملگی طبیعی و بدون عارضه، رابطه‌ جنسی در هر زمان و هر تعداد که باشد مشکلی ایجاد نمی‌کند.
در ارتباط با رابطه در بارداری نکات زیر باید در نظر گرفته شود:
•    به نیاز جنسی طرف مقابل توجه داشته باشید؛
•    دخول تنها راه برقراری رابطه‌ی در بارداری و رسیدن به اوج لذت جنسی نیست؛
•    به علت محتقن و پرخون شدن آلت تناسلی دخول عمیق توصیه نمی‌شود.
برای برقراری رابطه جنسی در بارداری یک پوزیشن خاص وجود ندارد، فقط توجه داشته باشید که زن به پشت نخوابد یا شوهر در بالا قرار نگیرد و فشار به شکم وارد نشود. پس اگر عارضه‌ای در حاملگی وجود ندارد هر روشی که زوجین علاقه‌مند هستند با در نظر گرفتن نکات ذکر شده می‌توانند امتحان کنند و از پزشک یا مامای خود کمک بگیرند.