ارتباط جهش در ژن BRCA1 با تعداد کم تخمک در زنان

محققان رابطه ای بین جهش در ژن BRCA1   و سطوح پایین تری از هورمونی که تعیین کننده تعداد تخمک های باقی مانده در تخمدان های زنان است، یافتند.

در اولین مطالعات گسترده انجام شده بر روی جهش های ژنتیکی BRCA1   و BRCA2 و سطوح هورمون آنتی مولرین (AMH) در زنانی که حامل ژن های جهش یافته بودند، محققان دریافتند که افرادی که در BRCA1  جهش داشتند، غلظت AMH در آنها به طور متوسط 25% کمتر از افرادی که حامل جهش نبوده اند، بوده است. این اثر در زنانی که جهش BRCA2 را داشتند دیده نشد.

محققان بیان کردند که زنانی که حامل جهش BRCA1 هستند، در اواسط دهه 30 زندگی  ذخیره تخمدانی مشابه با افراد غیرحاملی که دوسال از آنها بزرگتر هستند دارند.

با وجود اینکه AMH نشانگر قابل اعتمادی برای ذخیره تخمدانی است، باید به یاد داشته باشیم که AMH تنها یکی از تعیین کننده های باروری بالقوه زنان است. توانایی باروری و بارداری تا مرحله آخر تحت تاثیر چندین فاکتور دیگر است، از جمله کیفیت تخمک و اینکه لوله های فالوپ مسدود نباشند، که هیچ کدام آنها با AMH اندازه گیری نمی شود. زنانی با سطوح پایین AMH می توانند گاهی فرزند به دنیا بیاورند همچنین زنانی با میزان بالای AMH گاهی قادر به فرزند دار شدن نیستند.

همچنین زنانی که حامل جهش در BRCA1 هستند نباید بارداری را به تاخیر بیندازند زیرا با افزایش سن  تا اواسط 30 یا چهل سالگی  باروری آنها کاهش می یابد. درمورد زنانی که در دهه 20 زندگی برای باردار شدن اقدام می کنند تفاوت در ذخیره تخمدانی آنها با افرادی که فاقد جهش هستند ناچیز است.

زنانی که دارای جهش ژنی در BRCA1 و BRCA2 هستند بیشتر در معرض سرطان پستان،سرطان تخمدان، سرطان لوله های فالوپ و سرطان پرده صفاق هستند. این خطر با افزایش سن بیشتر می شود و برای افرادی با جهش در BRCA1 بیشتر از افرادی با جهش در BRCA1 است. این جهش ها نادر و حدود 0.1% برای BRCA1 و 0.2% برای BRCA2 هستند، با این حال در برخی جوامع مانند یهودیان اشکنازی ممکن است شایع تر باشند. با وارد شدن افراد حامل جهش به دهه 40، به منظور جلوگیری از سرطان پیشنهاد می شود که تخمدان و لوله های فالوپ از بدن آنها خارج شود زیرا تشخیص سرطان در مراحل ابتدایی که درمان آن ساده تر است دشوار می شود. به همین دلیل بیشتر زنانی که از حامل بودن خود مطلع هستند در سنین جوانی اقدام به بارداری می کنند.

بررسی های انجام شده روی سطوح AMH بر روی 693 زن که سن آنها بین 25 تا 45 (به طور متوسط 35) بود و هیچ سابقه شخصی سرطانی نداشته اند، انجام شد. 172 زن ناقل و 216 زن  ناقل جهش BRCA1 نبودند و 147 زن ناقل و 158 زن غیرناقل برای جهش در BRCA2 بودند.

زنان دارای هر دو تخمدان بودند و در آن بازه زمانی که ازآنها خون گرفته شد باردار یا درحال شیردهی  نبودند  نتایج بر مبنای سن، استفاده از قرص ضدبارداری، وزن بدن و مصرف دخانیات انجام شد.

به علاوه حاملین جهش BRCA1 نسبت به افرادی که حامل نبودند دارای 25% غلظت کمتر از AMH بودند و این امر آنها را در بین چهار دسته افراد بر مبنای میزان AMH در پایین ترین دسته قرار می داد، این اتفاق برای حاملین جهش در BRCA2 مشاهده نشد.

مکانیسمی که برای ارتباط بین جهش در BRCA1 و ذخیره تخمدانی ممکن است، نقش این دو جهش در ترمیم DNA است، ترمیم ناکافی DNA در پیری تخمک در زنان مشارکت می کند. BRCA1 و BRCA2 باعث ترمیم شکستگی ها در هردو رشته مارپیچ DNA می شوند.

BRCA2 در مقایسه با BRCA1 نقش محدودتری در ترمیم شکستگی در هردورشته DNA دارد و حاملین جهش BRCA2 نسبت به BRCA1  تمایل به تکوین سرطان های کمتری در سنین بالاتر دارند.

این یافته همچنین بیانگر این قضیه هستند که حاملین جهش BRCA1 ممکن است بیشتر در معرض خطر یائسگی القا شده با شیمی درمانی باشند. این موضوع بیان می کند که درصورتی که حاملین جهش BRCA1 نسبت به افرادی که حامل نیستند، ذخیره تخمدانی کمتری داشته باشند هنگامی که شروع به شیمی درمانی برای درمان سرطان می کنند، حاملین با احتمال بیشتری یائسگی مرتبط با شیمی درمانی را تجربه خواهند کرد.