گسترش تست های ژنتیکی، تهدیدی برای ناشناس ماندن اهدا‌کنندگان سلول‌های جنسی

افزایش تست های ژنتیکی فردی و گسترش پایگاه های اطلاعاتی بین المللی DNA می تواند به دوران ناشناس بودن اهداکنندگان اسپرم و تخمک پایان بخشد، زیرا احتمال دارد افرادی که با این سلول های جنسی اهدایی لقاح یافته اند اتفاقی و غیرعمدی بستگان زیستی (هم خون) خود را پیدا کنند.

مقالات اخیر پیرامون این موضوع بر لازمه آگاه شدن والدینی که از سلول های جنسی اهدایی برای باردارشدن استفاده می کنند تاکید می کنند و عنوان می کنند که این خانواده ها باید کاملا آگاه باشند که DNA فرزندانشان نشان دهنده این واقعیت است که آن ها والدین زیستی این فرزندان نیستند و این والدین باید تشویق شوند تا موضوع استفاده از تخمک اهدایی را به فرزندانشان بگویند. اهداکننده های اسپرم نیز باید آگاه باشند که ناشناس بودن آن ها تضمین شده نیست؛ تفاوتی هم ندارد که در کشوری که ناشناس ماندن را قانونی کرده است اسپرم و تخمک اهدا کنند یا در کشوری که قانونی برای ناشناس ماندن وضع نشده باشد.

بیش از سه میلیون نفر تاکنون از تست های ژنتیکی که شرکت های آنلاین ارائه می کنند استفاده کرده اند تا اطلاعاتی درباره اجداد و وضعیت سلامتشان پیدا کنند و بسیاری از آن ها نیز در پایگاه های اطلاعات بین الملل که درباره شجره نامه های ژنتیکی است شرکت می کنند تا بستگان خونی خود را بیابند.

تست های DNA به طور گسترده برای حل موارد نَسَبی نامعلوم برای افرادی که به فرزندخواندگی پذیرفته شده اند یا افرادی که با اسپرم یا تخمک اهدایی به دنیا آمده اند، استفاده می شود. این افراد معمولا خواهر یا برادرهای ناتنی وحتی والدین اصلی خود را در این پایگاه های اطلاعاتی آنلاین که در دسترس عموم هستند، می یابند. اهدا کننده اسپرم ملزم نمی شود تا اطلاعاتش را برای شناخته شدن در این پایگاه های اطلاعاتی قرار دهد، زیرا تشخیص هویت از مطابقت با باقی خویشاوندان نزدیک مانند عموزاده دوم یا سوم امکان پذیر است.

با استفاده از این پایگاه های اطلاعات ژنتیکی، بزرگسالانی که با استفاده از سلول های جنسی اهدایی به دنیا آمده اند و اطلاعی از وضعیت خود ندارند ممکن است از شرایط خود مطلع شوند و این امر منجر به از دست رفتن اعتماد آن ها نسبت به والدین فعلی شان شود.

اخیرا تلاش های هماهنگی در جوامع علمی صورت گرفته است تا اطلاعات ژنومی را وسیع تر در اختیار عموم قرار دهند. این پیشرفت ها نشان می دهد که تعداد بیشتری از مشتریان مراکز درمانی در آینده به اطلاعاتی درباره ژنومشان دسترسی خواهند داشت. این وضعیت با توجه به این حقیقت که کشورهای مختلف حتی اتحادیه اروپا قوانین مختلفی پیرامون اهدای گامت، ناشناس ماندن اهداکننده و افشای والدین حقیقی دارند، پیچیده تر نیز خواهد شد.

این مقالات به ضرورت اطمینان حاصل کردن از این که اطلاعات ژنتیکی جدید باید به روشی منتقل شود که هم امنیت و هم احتیاجات خصوصی زاده ها و اهداکنندگان را در نظر بگیرد، پرداخته اند. کلینیک های باروری باید دستورالعمل و روش های جدیدی را تهیه کنند که به آن ها این امکان را می دهد تا اطلاعات ژنومی را به توافق نامه های فعلی خود اضافه کنند. همه احزاب و گروه ها باید در نظر داشته باشند که در سال 2016 ، ناشناس ماندن اهداکننده دیگر معنی نخواهد داشت. به همین دلیل ضروری است تا اقداماتی برای تضمین امنیت و ارتقای منافع فرزندان حاصل از گامت های اهدایی و حفاظت از حقوق اهدا کنندگان  صورت بگیرد.