شناسایی نقاط کنترلی که مانع ناهنجاری های مادرزادی و سقط خود به خودی می‌شوند

آسیب در DNA تخمک باعث ناباروری، اختلالات مادرزادی و سقط خود به خودی می شود. این آسیب ها در اثر عواملی مانند فرآیند طبیعی پیر شدن سلول یا مصرف برخی داروهای مربوط به شیمی درمانی و رادیوتراپی ایجاد می شوند. آسیب در DNA طی تقسیم میوز (فرآیندی که منجر به تشکیل سلول های اسپرم و تخمک می شود) باعث فعال شدن نقاط کنترلی اجتماعات دوکی شکل (Spindle assembly checkpoints=SAC) در تخمک بالغ (اووسیت) می شود. این اتفاق مانع تکوین کامل تخمک و در نتیجه جلوگیری از لقاح یافتن آن می شود.

این نقاط کنترلی، تقریبا در بیشتر سلول های بدن ما وجود دارند و حین تقسیم یک سلول به دو سلول، به جداشدن صحیح و اشتراک مساوی کروموزوم ها بین دو سلول جدید کمک می کنند. به نظر می رسد که در اووسیت ها این نقاط کنترلی به آسیب های DNA کروموزومی پاسخ می دهند. شناسایی چنین نقاط کنترلی یک موفقیت مهم است که اجازه می دهد تا تحقیقات پیرامون عواملی که باعث تقویت این نقاط کنترلی می شوند ادامه پیدا کند.

سوالات جالبی که پیرامون این موضوع مطرح می شود عبارت است از:

• چگونه آسیب اولیه DNA این نقاط کنترلی را روشن می کند؟
• با توجه به اینکه سن زن یکی از عوامل مهمی است که باروری او را تحت تأثیر قرار می دهد، آیا این نقاط کنترلی نیز با افزایش سن کاهش می یابند؟

در نهایت این فکر نیز جالب خواهد بود که سعی کنیم این نقاط کنترلی را در سلول های سرطانی روشن کنیم تا فعالیت داروهای شیمی درمانی که باعث القای آسیب DNA می شوند نیز افزایش پیدا کند و توانایی تقسیم سلول های سرطانی از بین برود.