مراحل انجام لقاح آزمایشگاهی یا ای وی اف (IVF)
لقاح آزمایشگاهی یکی از روش های کمک باروری (ART) است که معمولا با نام آی وی اف معرفی می شود. لقاح آزمایشگاهی فرآیند بارورسازی است که در آن سلول تخمک و سلول اسپرم در آزمایشگاه به صورت دستی ترکیب می شوند و سپس طی فرایند انتقال جنین، جنین ایجاد شده به رحم منتقل می شود. از دیگر روش های کمک باروری می توان انتقال سلول های جنسی به درون لوله فالوپ (GIFT) و انتقال سلول تخم به درون لوله فالوپ (ZIFT) را نام برد.
دلیل استفاده از روش لقاح آزمایشگاهی یا ای وی اف
لقاح آزمایشگاهی برای درمان ناباروری هایی با علل زیر، به کار می رود:
- لوله های رحمی، مسدود یا آسیب دیده باشند
- لوله های رحمی خارج شده باشند
- ناباروری علت مردانه داشته باشد، مانند کاهش تعداد اسپرم یا کم تحرکی اسپرم
- وجود اختلالات تخمک گذاری، نارسایی زودرس تخمدان (يائسگي زودرس)، فیبروئید های رحم
- ناهنجاری های ژنتیکی
- اندومتریوز
- حضور آنتی بادی علیه اسپرم یا تخمک
- ناتوانی اسپرم در نفوذ یا زنده ماندن در موکوز (موکوس) دهانه رحم
- ناباروری با علل نامعلوم
مراحل ای وی اف
درصد موفقیت ای وی اف
درصد موفقیت آی وی اف یا لقاح آزمایشگاهی به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ از جمله سابقه تولید مثلی، سن مادر، علت ناباروری و عوامل مربوط به سبک زندگی. طبق آمار، در بین روش های کمک باروری موجود، ای وی اف پرکاربرد ترین روش کمک باروری محسوب می شود.
همچنین مهم است که بدانید نرخ بارداری با روش های کمک باروری به اندازه نرخ بارداری های طبیعی نیست و گاهی این روش ها چندین بار باید تکرار شوند تا بارداری حاصل شود.
در صورتی که تخمک های سالم تولید نشود، مرد عقیم باشد و یا از سایر روش های درمان ناباروری نتیجه ای حاصل نشود می توان از گزینه تخمک اهدایی، اسپرم اهدایی و یا جنین های اهدایی استفاده کرد. البته بهتر است در چنین مواردی با یک مشاور متخصص مشورت کنید تا از شرایط حقوقی مربوط به اهدای سلول های جنسی مانند حقوق قانونی اهدا کننده مطلع شوید.